“Sonra…” dedi, “Sonra ne olacak”?
“Sonra…” dedim, “hiç merak etme ben hep burada olacağım. Hemen yanı başında… Ve izin vermeyeceğim, o korktuğun şeyin başına gelmesine… Sana hep hikayeler anlatacağım. Hikayelerim bittiğinde, senin için yeni hikayeler yazacağım. Zaman zaman seni güldürecek, zaman zaman gözünden birkaç damla yaş getirecek bu hikayeler, ama söz veriyorum sana, hiçbir zaman tükenmeyecek anlatacaklarım.”
“Ya biterse?” dedi. “Ya biterse, ne olacak, korkuyorum sana anlatacak bir şeyim olmadığı ve senin kadar yaşamadığım için hayatı…”
“Biterse…” dedim, “biterse korkma, kendi hikayemizi yazarız biz de… Böylece senin de bana anlatacak bir hikayen olur ben yaşlandığımda ve tek hatırlayabildiğim sadece ismin olduğunda…”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder